Estimados e estimadas,Este ano, despois de tentar descubrir, para que sirve o Consorcio do audiovisual de Galicia e a quen sirve “un presidente dun Consorcio que nin siquera é capaz de defender o seu posto de traballo”, amparamos á nosa solución directamente ao presidente da Xunta, para que sen intermediarios, nos derá unha solución definitiva. Fumos derivados ao Conselleiro de Cultura e ao ourensán responsable do AGADIC.
Nunha xuntanza típica, chea de boas intencións e parabéns á labor cineclubística, con preguntas sen resposta do conselleiro, polo falta de seriedade e prioridades do consorcio, chegamos a un compromiso; agardar un pequeno prazo, para buscar unha solución.
Seríamos avisados, -nos daba igual que fora por carta, correo electrónico, pomba mensaxeira ou mesmo, por darlle un toque máis cinematográfico, ata estaríamos dispostos a comprar un zapatófono para recibir unha solución.
Os próceres da Cultura, auguraron fai pouco o gran potencial da industria cultural
Despois dun mes, só se nos pon ao teléfono á secretaria. Nos di, que hai unha crise económica, e comprenderedes, que non é necesario saber, que dentro das prioridades da Xunta, polo visto estan traer o Papa ou o David Meca, antes que gastar 24 mil euros ao ano, en 22 cineclubes repartidos en toda Galicia.
Así, que sirva esta carta aberta, aos reis, aos republicanos, aos cidadáns,… para advertir, que se nos cineclubes…non vedes cousas incribles, é porque chegou o tempo de chorar, e queren que isto, sexa o tempo para morrer.
Máis aló de Orion ou das portas da cidade da cultura, veredes as prioridades culturais, veredes tamén falar dos dereitos das compañias á horade esixir dereitos á propiedade intelectual, pero nunca falarán dos dereitos dos espectadores, do acceso cultural, ou da (in) formación dunha opinión, porque, así non nos queren.
Necesitamos vintecatro mil euros ao ano, para seguir traballando polo cine independente e de calidade nos cineclubes de Galicia, e queremos algún gobernante responsable que acuda aos compromisos culturais adquiridos; sei que ao mellor e moito pedir, pero vendo o patio, conformámonos con facer oportuna camapaña de renovación dos cargos dos informais, escuridos ou imbéciles, que non nos entenden, e non queren, e conquerir, os cartos para seguir cun traballo de dinamización cultural e cinematográfico, que nalgunha cidade dura xa más de 40 anos.
Nunha xuntanza típica, chea de boas intencións e parabéns á labor cineclubística, con preguntas sen resposta do conselleiro, polo falta de seriedade e prioridades do consorcio, chegamos a un compromiso; agardar un pequeno prazo, para buscar unha solución.
Seríamos avisados, -nos daba igual que fora por carta, correo electrónico, pomba mensaxeira ou mesmo, por darlle un toque máis cinematográfico, ata estaríamos dispostos a comprar un zapatófono para recibir unha solución.
Os próceres da Cultura, auguraron fai pouco o gran potencial da industria cultural
Despois dun mes, só se nos pon ao teléfono á secretaria. Nos di, que hai unha crise económica, e comprenderedes, que non é necesario saber, que dentro das prioridades da Xunta, polo visto estan traer o Papa ou o David Meca, antes que gastar 24 mil euros ao ano, en 22 cineclubes repartidos en toda Galicia.
Así, que sirva esta carta aberta, aos reis, aos republicanos, aos cidadáns,… para advertir, que se nos cineclubes…non vedes cousas incribles, é porque chegou o tempo de chorar, e queren que isto, sexa o tempo para morrer.
Máis aló de Orion ou das portas da cidade da cultura, veredes as prioridades culturais, veredes tamén falar dos dereitos das compañias á horade esixir dereitos á propiedade intelectual, pero nunca falarán dos dereitos dos espectadores, do acceso cultural, ou da (in) formación dunha opinión, porque, así non nos queren.
Necesitamos vintecatro mil euros ao ano, para seguir traballando polo cine independente e de calidade nos cineclubes de Galicia, e queremos algún gobernante responsable que acuda aos compromisos culturais adquiridos; sei que ao mellor e moito pedir, pero vendo o patio, conformámonos con facer oportuna camapaña de renovación dos cargos dos informais, escuridos ou imbéciles, que non nos entenden, e non queren, e conquerir, os cartos para seguir cun traballo de dinamización cultural e cinematográfico, que nalgunha cidade dura xa más de 40 anos.
